Ekspansja monokultur trzciny cukrowej, która zostala zaakcentowana przede wszystkim przez wzrost produkcji etanolu w 2000 roku, ze względu na poszukiwanie nowych źródel "czystej i odnawialnej" energii oraz tworzenie silników flex fuel, zmienila sposób, w jaki ziemia jest zawlaszczana w różnych regionach Brazylii. W wyniku tej ekspansji osady wiejskie staly się częścią rynku poprzez instalację/rozbudowę plantacji trzciny cukrowej. Mając to na uwadze, zbadaliśmy spoleczne, ekonomiczne, polityczne / instytucjonalne i środowiskowe konsekwencje produkcji trzciny cukrowej w osadzie wiejskiej Campestre Norte, w wyniku "partnerstwa" z agrobiznesem cukrowo-energetycznym w stanie Piauí w Brazylii. Wyniki badań wykazaly, że osadnicy reprodukują się poprzez dochody z "partnerstwa" z Usina Comvap Açúcar e Álcool Ltda. i są scharakteryzowani jako producenci trzciny cukrowej, poddając się logice i praktykom produkcyjnym zaangażowanym przez firmę, która ustanawia relacje wladzy, co doprowadzilo do terytorialnej rekonfiguracji agrobiznesu ze szkodą dla rolnictwa rodzinnego.