Celem leczenia ortodontycznego jest przesuwanie zębów tak skutecznie, jak to możliwe, przy minimalnym niekorzystnym wplywie na zęby i tkanki je podtrzymujące. Jednak po zakończeniu zmian ortodontycznych i ortopedycznych zęby i ich struktury wspierające mają tendencję do przemieszczania się w kierunku pierwotnej wady zgryzu. Takie zmiany przypisuje się "fizjologicznemu odbiciu" tkanek lub nawrotowi. Ortodoncja powinna zatem dążyc do osiągnięcia integralności strukturalnej, harmonii funkcjonalnej i równowagi estetycznej, aby zminimalizowac nawroty. Stabilnośc leczenia ortodontycznego jest najważniejsza dla ortodonty, a ocena zmian w leczeniu podczas każdej wizyty w trakcie leczenia ma duże znaczenie dla osiągnięcia stabilnych wyników po leczeniu. Jednak ocena wyników leczenia jest niezwykle zlożona i wymaga oceny okluzji, relacji tkanek twardych i miękkich, zmian wzrostu, zmian jatrogennych i dlugoterminowej stabilności.