Migracja jest cechą charakterystyczną wspólczesnego zglobalizowanego świata i odgrywa coraz ważniejszą rolę w odniesieniu do podstawowych fundamentów spolecznych, takich jak produkcja kulturowa. Pojawienie się literatury migracyjnej jest przejawem tego wplywu i jest zazwyczaj badane jako podgatunek literatury postkolonialnej, ponieważ podziela postkolonialne zainteresowanie marginalnymi grupami każdego spoleczeństwa, którymi w tym przypadku są migranci. Badania nad ogólnymi ramami literatury migracyjnej pokazują, że w tego typu literaturze nie podkreśla się dawnych norm moralnych, tradycji kulturowych ani szczęśliwych wspomnień o utraconej ojczyźnie. Bohaterowie dziel migracyjnych nieustannie odtwarzają siebie w codziennych spotkaniach z nowymi formami życia spolecznego, których doświadczają w nowym środowisku. Goli Taraghi jest perską pisarką migracyjną mieszkającą we Francji, a jej dziela są często określane jako literatura migracyjna. Niniejsze badania mają na celu potwierdzenie faktu, że bohaterowie Taraghi żyją w świecie przeszlych wspomnień, a większośc jej opowiadań opisuje wydarzenia przez pryzmat nostalgii, co wyklucza jej dziela z kręgu literatury migracyjnej.