Woda jest jednym z zasobów, których wykorzystanie uznaje się za strategiczne dla przyszlych aktywów geopolitycznych. Zapory wodne zawsze byly jednym z symboli ludzkich wysilków umożliwiających produkcję taniej energii i kontrolę powodzi dla potrzeb rolnictwa. Jednak coraz częściej budowane są tak zwane "duże zapory", czyli ogromne sztuczne konstrukcje, wymagające skomplikowanych rozwiązań technicznych. Chociaż rządy postrzegają je jako realne rozwiązanie różnych problemów, mogą one poważnie pogorszyc warunki życia lokalnej ludności. Tak wlaśnie dzieje się w przypadku rzeki Omo w Etiopii. Rząd chce wykonac skok w kierunku "nowoczesności", pomijając prawa i potrzeby lokalnej ludności poprzez budowę czwartej co do wielkości tamy na świecie, Gibe III. Dwieście tysięcy ludzi jest zagrożonych trwającymi skutkami środowiskowymi, a także skutkami zmian klimatycznych. Dlatego też niniejsza praca ma na celu rzucenie dodatkowego światla na kwestie rozwojowe Etiopii, próbując przedstawic szerokie ramy analizy poprzez spoleczno-ekologiczną perspektywę na obecny dramat rzeki Omo.